-
1 immoderantia
im-moderantia, ae f.неумеренность, невоздержность ( ventris Tert) -
2 immoderantia
immoderantia, ae, f. (moderor), die Unmäßigkeit, ventris, Tert. de bapt. 20.
-
3 plenitudo
plēnitūdo, inis, f. (plenus), I) die Fülle, Stärke, Dicke, pl. aquarum (Ggstz. macies), Solin. 23, 22: perticae cacuminum modicae plenitudinis, Colum. 4, 30, 4: pl. ventris, Tert. de bapt. 20: homo crescit in longitudinem usque ad ter septenos annos, tum deinde in plenitudinem, Plin. 11, 216: quia verum et perfectae plenitudinis lumen est, Lact. 2, 9, 12. – II) übtr., die Vollständigkeit, syllabarum, Cornif. rhet. 4, 28.
-
4 immoderantia
immoderantia, ae, f. (moderor), die Unmäßigkeit, ventris, Tert. de bapt. 20.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > immoderantia
-
5 plenitudo
plēnitūdo, inis, f. (plenus), I) die Fülle, Stärke, Dicke, pl. aquarum (Ggstz. macies), Solin. 23, 22: perticae cacuminum modicae plenitudinis, Colum. 4, 30, 4: pl. ventris, Tert. de bapt. 20: homo crescit in longitudinem usque ad ter septenos annos, tum deinde in plenitudinem, Plin. 11, 216: quia verum et perfectae plenitudinis lumen est, Lact. 2, 9, 12. – II) übtr., die Vollständigkeit, syllabarum, Cornif. rhet. 4, 28.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > plenitudo
-
6 clima
clīma, atis, n. (κλιμα), I) (eig. die Neigung der Erde gegen die Pole zu vom Äquator an, Himmelsgegend, lat. inclinatio caeli, griech. b. Vitr. 1, 1, 10; dah.) die sich nach dem Grade dieser Neigung richtende Wärme od. Witterung, das Klima (rein lat. caelum), erst im Spätlat. b. Apul. u.a. (im Sing. u. Plur.). – dah. Gegend übh., Firm. math. 2, 13 in. Tert. de anim. 49. Mart. Cap. 8. § 296 u.a.: auch des Körpers, c. medium ventris, Veget. mul. 1, 43, 2. – II) ein Feldmaß von 20 m ins Gevierte, Col. 5, 1, 5. Gromat. vet. 371, 11 u. ö.
-
7 flatus
flātus, ūs, m. (flo), I) das Blasen des Windes, der wehende Wind, 1) im allg., eig.: flatus etesiarum, Plin.: aurae, Lact.: aëris, Cael. Aur.: flatus secundus aurae od. ventorum, Vulg. u. Amm.: flatus secundus, Ov., Ggstz. adversus, Plin.: flatus antelucanus, ganz frühe Morgenluft, Sen. – Plur., flatus austri, Catull.: Alpini boreae, Verg.: ventorum, Sen. u. Iustin.: flatus hiberni, Verg. – im Bilde, ad id, unde aliquis flatus ostenditur, vela do, Cic.: prospero flatu fortunae uti, Cic.; vgl. is demum vir erit, cuius animum nec prospera (fortuna) flatu suo efferet, nec adversa infringet, Liv.: si (fatorum ordo) adfuisset flatu tandem secundo, Amm.: tamen superba et impotens flatu nimis fortuna magno spiritus tumidos daret, Sen. poët.; vgl. Ruhnken Rutil. Lup. 2, 13 extr. – 2) insbes., das Blasen einer Blähung, cum aliquid immundum flatu explodis, einen streichen läßt, Tert. ad ux. 2, 5. – dah. der Wind = die leise, lautlose Blähung (griech. βδέσμα, hingegen crepitus, der laute Knall, griech. πορδή), flatum crepitumque ventris emittere, Suet. Claud. 32. – II) das Blasen = das Herausstoßen des Atems, A) eig.: 1) im allg.: flatu figuratur vitrum, durch Blasen, Plin. – dah. meton.: a) der Hauch, Atem, Verg. u.a.: flatus vitae, Lebenshauch, Odem, Augustin. serm. 378. – b) die Seele, Prud. perist. 3, 169. – 2) insbes.: a) das Schnauben, equorum, Verg. u. Amm.: flatus validi, Cic. poët. – b) das Blasen auf der Flöte, das Flötenspiel, Hor. de art. poët. 205. Phaedr. 5, 7, 14. – B) übtr., die Aufgeblasenheit, das Sich-Blähen, gew. im Plur., Verg. u.a. Dicht. – / heterokl. Dat. flato, Commod. instr. 1, 12, 5; ebenso Abl. flato, Aethicus cosmogr. 3, 37. p. 24, 25 Wuttke.
-
8 sagina
sagīna, ae, f. (σάττω, anfüllen, vollstopfen), I) die Mast, Mästung, Fütterung bis zur Fettigkeit, 1) eig.: a) der Tiere, anserum, Varro: vaccarum, Vulg.: harum avium, Colum.: cochlearum, Plin.: Plur., altilia veterum saginarum, Fronto fer. Als. 3. p. 224, 18 N. – b) der Menschen = die Unterhaltung, Nährung, in saginam, zur Mast, Plaut.: non auctoritate, sed saginā tenebat, Cic. – 2) meton.: a) das, womit man mästet, die Mast, viva, kleine Fische, Varro r. r. 3, 17, 7: conqui ito altilium enormem saginam, Tert. de paen. 11. – b) das gemästete Tier, saginam caedite, esset, Plaut. most. 65. – c) das Fett, die Fettigkeit vom Mästen od. vom vielen Essen, corporis, Iustin, u. Apul.: ventris, Iustin. – II) übtr., die Fütterung übh., das Futter, Essen, Fressen, die Speise ferarum, Suet.: gladiatoria, Speise, wie die Gladiatoren sie bekommen, Tac.: so auch qui dabat venalia fata (vitam suam) saginae (gladiatoriae), sich als Gladiator unterhalten lassen (denn die Gladiatoren bekamen reichliche und stärkende Kost), Prop.: orca saginam persequitur, Plin.
-
9 tormentum
tormentum, ī, n. (torqueo), I) ein Werkzeug zum Drehen, Winden, Pressen, und zwar: 1) die Winde, praesectis omnium mulierum crinibus tormenta effecerunt, Caes. b.c. 3, 9, 3; vgl. Lact. 1, 20, 27: falces tormentis introrsus reducebant, Caes. b.G. 7, 22, 2. – 2) der Strick, das Seil, tormento tensior, Priap. 6 (5), 5: quadruplices tormento astringere limbos, Gratt. cyn. 26. – 3) die Fessel, ferreum, Plaut. Curc. 227: tormentorum iniuria, Petron. 102, 13: tormenta, laxare, Ps. Quint. decl. 19, 15. – 4) ein Marterwerkzeug, die Folter, a) eig.: cruciatus (Plur.) tormentorum, Folterqualen, Tac.: tormenta adhibere, Cic.: dare se in tormenta, mit auf die Folter gehen, Cic.: dedere alqm tormentis, Cic.: ementiri (falsch aussagen) in tormentis, Cic.: excruciari tormentis, Caes.: tormentis exprimere confessionem cogitati facinoris, Suet.: minitari omnibus bonis cruces ac tormenta, Cic.: quaestiones servorum ac tormenta accusator minitatur, Cic.: neque tormentis neque supplicio cuiusquam parcere, Suet.: de servo in dominum ne tormentis quidem quaeri licet, Cic.: quo magis necessarium habui ex duabus ancillis quid esset veri et per tormenta quaerere, Plin. ep.: verberibus ac tormentis quaestionem habere pecuniae publicae, Cic.: tormenta non recusare, Curt. – b) übtr.: α) die Folter = der Zwang, lene tormentum admovere ingenio, einen sanften Zw. auf den G. ausüben, Hor. carm. 3, 21, 13. – β) die Marter, Plage, tormenta vulvae, Plin.: vesicae et exulcerati ventris tormenta, Sen.: stomachi tormenta tolerare, Sen.: incredibiles cruciatus et indignissima tormenta pati, v. Podagristen, Plin. ep. – tormenta suspicionis, Cic.: tormenta fortunae, die vom Schicksal auferlegten Leiden, Cic.: tormenta verborum, Min. Fel. – est tormentum m. Infin., est tormentum carere divitiis, Sen. contr. 1, 6, 5. – 5) ein Druckwerk, beim Wasser, Sen. nat. qu. 2, 9, 2. Tert. de anim. 14. – 6) tormenta tibiarum, die Druckwerke, Plin. 10, 82. – II) ein Werkzeug zum Fortschleudern, die Schleuder-, Wurfmaschine, das Geschütz, a) eig.: bellica tormenta, Varro: bellica tormenta operaque, Liv.: balistae lapidum et reliqua tormenta, Cic.: ibi tormenta collocavit, Caes. – b) meton., das daraus abgeschleuderte Geschoß, telum tormentumve missum, Caes.: t. missile, Plin.: fenestrae ad tormenta mittenda, Caes. – / Sen. de tranqu. anim. 1, 5 sind mille tormenta tausend Foltern.
-
10 clima
clīma, atis, n. (κλιμα), I) (eig. die Neigung der Erde gegen die Pole zu vom Äquator an, Himmelsgegend, lat. inclinatio caeli, griech. b. Vitr. 1, 1, 10; dah.) die sich nach dem Grade dieser Neigung richtende Wärme od. Witterung, das Klima (rein lat. caelum), erst im Spätlat. b. Apul. u.a. (im Sing. u. Plur.). – dah. Gegend übh., Firm. math. 2, 13 in. Tert. de anim. 49. Mart. Cap. 8. § 296 u.a.: auch des Körpers, c. medium ventris, Veget. mul. 1, 43, 2. – II) ein Feldmaß von 20 m ins Gevierte, Col. 5, 1, 5. Gromat. vet. 371, 11 u. ö. -
11 flatus
flātus, ūs, m. (flo), I) das Blasen des Windes, der wehende Wind, 1) im allg., eig.: flatus etesiarum, Plin.: aurae, Lact.: aëris, Cael. Aur.: flatus secundus aurae od. ventorum, Vulg. u. Amm.: flatus secundus, Ov., Ggstz. adversus, Plin.: flatus antelucanus, ganz frühe Morgenluft, Sen. – Plur., flatus austri, Catull.: Alpini boreae, Verg.: ventorum, Sen. u. Iustin.: flatus hiberni, Verg. – im Bilde, ad id, unde aliquis flatus ostenditur, vela do, Cic.: prospero flatu fortunae uti, Cic.; vgl. is demum vir erit, cuius animum nec prospera (fortuna) flatu suo efferet, nec adversa infringet, Liv.: si (fatorum ordo) adfuisset flatu tandem secundo, Amm.: tamen superba et impotens flatu nimis fortuna magno spiritus tumidos daret, Sen. poët.; vgl. Ruhnken Rutil. Lup. 2, 13 extr. – 2) insbes., das Blasen einer Blähung, cum aliquid immundum flatu explodis, einen streichen läßt, Tert. ad ux. 2, 5. – dah. der Wind = die leise, lautlose Blähung (griech. βδέσμα, hingegen crepitus, der laute Knall, griech. πορδή), flatum crepitumque ventris emittere, Suet. Claud. 32. – II) das Blasen = das Herausstoßen des Atems, A) eig.: 1) im allg.: flatu figuratur vitrum, durch Blasen, Plin. – dah. meton.: a) der Hauch, Atem, Verg. u.a.: flatus vitae, Lebenshauch, Odem, Augustin. serm. 378. – b) die Seele, Prud. perist. 3, 169. – 2) insbes.: a) das Schnauben, equorum, Verg.————u. Amm.: flatus validi, Cic. poët. – b) das Blasen auf der Flöte, das Flötenspiel, Hor. de art. poët. 205. Phaedr. 5, 7, 14. – B) übtr., die Aufgeblasenheit, das Sich-Blähen, gew. im Plur., Verg. u.a. Dicht. – ⇒ heterokl. Dat. flato, Commod. instr. 1, 12, 5; ebenso Abl. flato, Aethicus cosmogr. 3, 37. p. 24, 25 Wuttke. -
12 sagina
sagīna, ae, f. (σάττω, anfüllen, vollstopfen), I) die Mast, Mästung, Fütterung bis zur Fettigkeit, 1) eig.: a) der Tiere, anserum, Varro: vaccarum, Vulg.: harum avium, Colum.: cochlearum, Plin.: Plur., altilia veterum saginarum, Fronto fer. Als. 3. p. 224, 18 N. – b) der Menschen = die Unterhaltung, Nährung, in saginam, zur Mast, Plaut.: non auctoritate, sed saginā tenebat, Cic. – 2) meton.: a) das, womit man mästet, die Mast, viva, kleine Fische, Varro r. r. 3, 17, 7: conqui ito altilium enormem saginam, Tert. de paen. 11. – b) das gemästete Tier, saginam caedite, esset, Plaut. most. 65. – c) das Fett, die Fettigkeit vom Mästen od. vom vielen Essen, corporis, Iustin, u. Apul.: ventris, Iustin. – II) übtr., die Fütterung übh., das Futter, Essen, Fressen, die Speise ferarum, Suet.: gladiatoria, Speise, wie die Gladiatoren sie bekommen, Tac.: so auch qui dabat venalia fata (vitam suam) saginae (gladiatoriae), sich als Gladiator unterhalten lassen (denn die Gladiatoren bekamen reichliche und stärkende Kost), Prop.: orca saginam persequitur, Plin. -
13 tormentum
tormentum, ī, n. (torqueo), I) ein Werkzeug zum Drehen, Winden, Pressen, und zwar: 1) die Winde, praesectis omnium mulierum crinibus tormenta effecerunt, Caes. b.c. 3, 9, 3; vgl. Lact. 1, 20, 27: falces tormentis introrsus reducebant, Caes. b.G. 7, 22, 2. – 2) der Strick, das Seil, tormento tensior, Priap. 6 (5), 5: quadruplices tormento astringere limbos, Gratt. cyn. 26. – 3) die Fessel, ferreum, Plaut. Curc. 227: tormentorum iniuria, Petron. 102, 13: tormenta, laxare, Ps. Quint. decl. 19, 15. – 4) ein Marterwerkzeug, die Folter, a) eig.: cruciatus (Plur.) tormentorum, Folterqualen, Tac.: tormenta adhibere, Cic.: dare se in tormenta, mit auf die Folter gehen, Cic.: dedere alqm tormentis, Cic.: ementiri (falsch aussagen) in tormentis, Cic.: excruciari tormentis, Caes.: tormentis exprimere confessionem cogitati facinoris, Suet.: minitari omnibus bonis cruces ac tormenta, Cic.: quaestiones servorum ac tormenta accusator minitatur, Cic.: neque tormentis neque supplicio cuiusquam parcere, Suet.: de servo in dominum ne tormentis quidem quaeri licet, Cic.: quo magis necessarium habui ex duabus ancillis quid esset veri et per tormenta quaerere, Plin. ep.: verberibus ac tormentis quaestionem habere pecuniae publicae, Cic.: tormenta non recusare, Curt. – b) übtr.: α) die Folter = der Zwang, lene tormentum admovere ingenio, einen sanften Zw. auf————den G. ausüben, Hor. carm. 3, 21, 13. – β) die Marter, Plage, tormenta vulvae, Plin.: vesicae et exulcerati ventris tormenta, Sen.: stomachi tormenta tolerare, Sen.: incredibiles cruciatus et indignissima tormenta pati, v. Podagristen, Plin. ep. – tormenta suspicionis, Cic.: tormenta fortunae, die vom Schicksal auferlegten Leiden, Cic.: tormenta verborum, Min. Fel. – est tormentum m. Infin., est tormentum carere divitiis, Sen. contr. 1, 6, 5. – 5) ein Druckwerk, beim Wasser, Sen. nat. qu. 2, 9, 2. Tert. de anim. 14. – 6) tormenta tibiarum, die Druckwerke, Plin. 10, 82. – II) ein Werkzeug zum Fortschleudern, die Schleuder-, Wurfmaschine, das Geschütz, a) eig.: bellica tormenta, Varro: bellica tormenta operaque, Liv.: balistae lapidum et reliqua tormenta, Cic.: ibi tormenta collocavit, Caes. – b) meton., das daraus abgeschleuderte Geschoß, telum tormentumve missum, Caes.: t. missile, Plin.: fenestrae ad tormenta mittenda, Caes. – ⇒ Sen. de tranqu. anim. 1, 5 sind mille tormenta tausend Foltern.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > tormentum
-
14 clima
clĭma, ătis ( abl. plur. climatis, Firm. Math. 2, 13), n., = klima (prop. the inclination, slope; hence, cf. Lidd. and Scott under klima, II.),I.A clime, climate (late Lat.), App. Trism. p. 98, 23; Mart. Cap. 8, § 859; Tert. Anim. 49; Serv. ad Verg. G. 1, 246 (in Vitr. 1, 1, 10, used as Greek).—B. II.A land measure of 60 feet square, Col. 5, 1, 5.* † clīmăcis, ĭdis, f., = klimakis, a small staircase or ladder, Vitr. 10, 11, 8. -
15 climacis
clĭma, ătis ( abl. plur. climatis, Firm. Math. 2, 13), n., = klima (prop. the inclination, slope; hence, cf. Lidd. and Scott under klima, II.),I.A clime, climate (late Lat.), App. Trism. p. 98, 23; Mart. Cap. 8, § 859; Tert. Anim. 49; Serv. ad Verg. G. 1, 246 (in Vitr. 1, 1, 10, used as Greek).—B. II.A land measure of 60 feet square, Col. 5, 1, 5.* † clīmăcis, ĭdis, f., = klimakis, a small staircase or ladder, Vitr. 10, 11, 8. -
16 compressio
I.Prop.A.In gen.:B.aurum compressione coactum,
Vitr. 7, 8, 4; Oros. 7, 6.— With gen.:ventris,
Gell. 16, 3:musculorum,
Scrib. Comp. 84.—Esp.,1.An embracing: artae amantūm, * Plaut. Ps. 1, 1, 64. —2.Copulation, Arn. 2, 93; Hyg. Fab. 187; Tert. adv. Marc. 4, 34.—II.Trop., of diction, the compression of an expression, Cic. Brut. 7, 29; v. Ellendt. ad h. l.—B.A suppression, repression:bellorum civilium,
Oros. 7, 6:corporalium cupiditatum,
Ambros. in Psa. 48, Serm. 19, § 19. -
17 conpressio
I.Prop.A.In gen.:B.aurum compressione coactum,
Vitr. 7, 8, 4; Oros. 7, 6.— With gen.:ventris,
Gell. 16, 3:musculorum,
Scrib. Comp. 84.—Esp.,1.An embracing: artae amantūm, * Plaut. Ps. 1, 1, 64. —2.Copulation, Arn. 2, 93; Hyg. Fab. 187; Tert. adv. Marc. 4, 34.—II.Trop., of diction, the compression of an expression, Cic. Brut. 7, 29; v. Ellendt. ad h. l.—B.A suppression, repression:bellorum civilium,
Oros. 7, 6:corporalium cupiditatum,
Ambros. in Psa. 48, Serm. 19, § 19. -
18 immoderantia
immŏdĕrantĭa ( inm-), ae, f. [inmoderor], want of moderation, intemperance (post-class.):ventris (opp. abstinentia),
Tert. Bapt. 20 fin. -
19 inmoderantia
immŏdĕrantĭa ( inm-), ae, f. [inmoderor], want of moderation, intemperance (post-class.):ventris (opp. abstinentia),
Tert. Bapt. 20 fin.
Перевод: с латинского на все языки
со всех языков на латинский- Со всех языков на:
- Латинский
- С латинского на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
- Русский